Het is niet een van mijn favoriete tijdsbestedingen, maar zo nu en dan moet het gebeuren. Een bezoek aan de kapper. Mijn haren waren erg lang geworden, en ze hingen er dan ook zomaar bij, als je begrijpt wat ik bedoel. Het was hoog tijd voor een ingreep van de vakkundige schaar …
Ik ga nog steeds naar dezelfde kapster als toen in de tijd dat ik nog bij mijn ouders woonde. Ook al ligt mijn adres ondertussen drie dorpen verder, het blijft mijn vaste knipplaats. ’t Is tenslotte maar een kwartiertje rijden en ik ben er.
Ze heeft er de schaar goed ingezet, ik begon bijna te bibberen als ik zag wat ze eraf snorde. Met het haar dat op de grond viel, kon precies wel een hoofdkussen gevuld worden …
Ik zie mezelf echt niet graag op foto, maar voor vandaag maak ik dan een (letterlijk) ‘kleine’ uitzondering. Dus voor iedereen die nieuwsgierig is naar de mens achter Mamapippa (lees: Anja), dit is een uniek moment …
‘k Had het gezegd hè … ‘klein’ …
Mamapippa ... 