Bolletje gekleurd …

Ik heb mijn plicht vandaag vervuld, ik ben in een hokje een bolletje gaan kleuren. Eigenlijk heeft dochterlief de taak op zich genomen. Haar kleurcapaciteiten liggen hoger dan de mijne. En ja, het is hier nog steeds met het rode potlood te doen, dat je niet mag natmaken. De elektronische evolutie is blijkbaar nog niet tot hier geraakt, de weg zal waarschijnlijk te heuvelachtig zijn.

Ik ben steeds benieuwd om te zien welke mensen ze hebben opgetrommeld om te gaan ‘zitten’. Ik vraag me altijd af of die mensen daar met of tegen hun goesting zijn. Ze lijken me allemaal stuk voor stuk zeer ernstige personen. Vandaag sprong één dame me heel erg in het oog, eigenlijk in het oor. Want je hoorde maar één stem, die van haar. Ze nam haar taak zeer serieus, ze deed me denken aan zo’n strenge directrice van een kostschool uit vroegere tijden. Ik zou niet graag een ganse voormiddag naast haar hebben gezeten.

’t Is dus weer achter de rug, nu is het wachten op de uitslag. Niet dat ik er echt wakker van lig, maar ik ben gewoon benieuwd hoe de politici zich deze keer weer gaan ronddraaien en plooien om toch maar te bewijzen dat ze ‘gewonnen’ hebben, ook al zijn ze eigenlijk verloren …