Een nieuwe Milo …

Gisteren had Milo een afspraak bij de kapster …

Voor de allereerste keer moest er aan hem ‘geplukt’ worden. Net op de dag dat hij 8 maanden oud werd. Ik was er zelf serieus zenuwachtig voor, want hier thuis laat hij zich enkel met heel veel toeters en bellen kammen. Gelukkig kwam hij terecht in de handen van een lieve schat van een vrouw, met een heel groot hart voor dieren.
Ze was ons aangeraden door Rikie, de vrouw van de fokker waar we Milo hebben gehaald, ik had er dan ook het volste vertrouwen in dat we Milo gingen terugkrijgen zoals het hoorde voor een Cocker.

We lieten hem dan ook met een gerust hart achter bij haar, we hadden ook de keuze om daar te wachten, maar aangezien ze voorspelde dat het redelijk lang ging duren, zijn we naar de Grote Markt van Sint-Truiden getrokken. Daar hebben we enkele terrasjes gedaan en onze innerlijke mens versterkt met een simpele,maar zeer lekker Croque Madame.

Het ergste van de hele zaak was, dat ik nondedekke mijn fototoestel niet bij me had. Kunt ge het nu geloven, ik kon mezelf wel iets aandoen. Mamapippa weg voor enkele uurtjes zonder fototrekkerke, wat een blunder. Dus helaas, geen fotookes van de mooie dingen die ik overal zag …

Enfin, na 4 (lange) uren kwam het verlossende telefoontje dat Milo klaar was. Het lijkt erg lang voor een trimster, maar ze had ons op voorhand verwittigd dat ze niet zo snel werkte omdat ze nog niet zo lang bezig was. En als je ziet wat een berg ‘wol’ er van Milo afgekomen is, begrijp ik best dat er werk aan geweest is. Maar hij is perfect getrimd, alle lof voor de lieve Debbie van ‘Hondenkapzones’, als er iemand een hondentrimster zoekt, één adres. Neem het van me aan, je hond komt er in goede handen terecht.

Hier en daar zijn er nog plekjes waar zijn puppy haren blijven zitten zijn, omdat die nog niet plukrijp waren. Ik ben stiekem wel blij dat hij nog een heel klein beetje Milo-puppy in zich heeft, want die pluche vacht was zo lief. Maar de Milo-meneer mag er ook zijn zenne, wat een knappe kerel is hij geworden …