Waar rook is, is vuur …

Gisterenmorgen las ik op een nieuws-site: “Rookverbod wellicht terug naar af”.
Gisteravond las ik op dezelfde nieuws-site: “Rookverbod zal versneld worden”.

Ligt het nu aan mij, of is dit echt tegendraads …

Ik besef dat dit een punt van zware discussie is voor vele mensen. Verstokte rokers en anti-rokers zullen nooit ofte nimmer hun neuzen in dezelfde richting kunnen laten wijzen.

Voor mij maakt het niet echt veel uit. Zolang de rokers in mijn omgeving zich hoffelijk gedragen, en mij de rook niet om het hoofd blazen, ben ik tevreden. Maar het is een persoonlijke mening, die niet iedereen deelt. En dat hoeft ook niet, iedereen is anders.

Ikzelf rook niet, ik ben trouwens blij dat ik er nooit mee begonnen ben, want dan heb ik ook niet de behoefte om ermee te stoppen. Ward (mijn man) is wel een roker. Ik zou het liever anders zien, maar alleen hij kan de stap naar het niet-roken maken. Hij heeft ooit gekozen om er mee te beginnen, hij bepaalt ook wanneer hij ermee stopt. Iemand ertoe dwingen helpt toch niet. Dus daarmee is die kous ook af.

Mijn dochter Amber probeer ik zoveel mogelijk duidelijk te maken dat roken de gezondheid ernstig schaadt, en ik hoop dat ze haar hersenen laat spreken, als ze ooit in de verleiding komt van een sigaret.

Met onze kitten Mini heb ik daarentegen nu al een flink eitje te pellen. Als die een niet aangestoken sigaret van Ward ziet liggen, zal ze het niet laten om er haar speeltje van te maken. Spijtig voor Ward, want met een sigaret waar allemaal kittentandjes ingeboord zijn, kan je nog weinig aanvangen. Da’s dan toch al eentje minder voor hem om in brand te steken …